Kia Ora!! Nieuw Zeeland!!

Kia Ora!! Nieuw Zeeland!!

Hallo Allemaal,

Hier voor een van de laatste keren weer een verhaal. Dit keer vanaf de andere kant van de wereld! Ik ben alweer een paar weken in Nieuw Zeeland! En wat is het hier mooi! En absoluut niet te vergelijken met een van de andere landen die ik hiervoor heb bezocht.
Ik ben vrijdag 3 oktober van Cairns naar Auckland gevlogen. In Auckland heb ik de eerste paar dagen voornamelijk geslapen! De laatste weken / dagen in Australië waren zo druk en vermoeiend dat ik dat wel even nodig had.
En dat weekend had ik de tijd om m’n tas klaar te maken voor m’n nieuwe trip. En heb ik wat warme kleren gekocht voor de koude lentedagen hier.

Op maandag heb ik met het hostel een ‘free city walking-tour’ door de stad gemaakt. Hiermee hebben we de haven en een vismarkt bezocht. Verder hebben we een ronde door het centrum gelopen en zijn we geëindigd bij de ‘art- gallery’. Hier hebben we een gratis rondleiding gekregen. En veel informatie gekregen over de Maori kunst.
Op dinsdag 7 oktober begon m’n volgende trip. M’n Stray bus- trip. Met deze bus kan ik het hele land door reizen en kan ik waar en wanneer ik dat wil in en uit stappen. Dus ik kan zelf bepalen hoelang ik in welke stad/ plaats blijf.

De eerste dag gingen we via Hamilton (om nog wat meer mensen op te halen) richting Raglan. Dit is een klein plaatsje aan de kust. Hier hebben we smiddag’s een uurtje op het strand door gebracht. Een erg mooi zwart zand strand. En de perfecte locatie voor surfers. Maar ik vond het iets te koud om het water in te gaan, dus ik ben maar gewoon over het strand gaan wandelen.

Eenmaal terug in het hostel, ging de chauffeur voor ons koken en gingen wij nog met een aantal mensen een wandeling maken. Een wandeling van een goed uur door de bossen. Niet veel bijzonders eigenlijk… maar wel erg veel lol gehad met de andere. En een goede manier om wat mensen beter te leren kennen.
Bij terugkomst stonden er lekkere nacho’s voor ons klaar. Na het eten heb ik met wat mensen wat bordspelletjes gespeeld.
De volgende dag vertrok de bus om 7.15 vanuit Raglan richting Waitomo.
Waitomo was een heel klein dorpje wat bekend staat om de glow-worm grotten die er zijn.
De eerste grot die we bezocht hebben, moesten we in een raftboot gaan zitten en moesten we vrij snel onze lampen uit doen. Zodat we beter de glowwormen konden zien. En er zaten er zoveel dat je precies kon zien waar je heen moest. Maar hierbij zeggen foto’s weer meer als woorden.
Na een kopje warme chocolademelk zijn we een andere grot ingelopen. Hier lagen verschillende overblijfselen / botten van de dieren die in deze omgeving ooit hebben geleefd.

Na deze excursie zijn we verder gereden Mourea, hier werden we ontvangen bij een Maori- familie.
Na wat uitleg over de gebruiken en gewoontes zijn we ontvangen volgens de traditie in deze Maori-familie. Heel anders maar net zo indrukwekkend als de welkomstceremonie die ik in Laos gehad heb.
Na de ceremonie hebben we een heerlijke maaltijd voorgeschoteld gekregen en werd er door de gastfamilie een optreden verzorgd. En toen moeten we zelf in actie komen. Een battle: de dames moesten een traditionele dans in gaan leren en de mannen moeste de Hakka gaan leren. En natuurlijk werden de dames als beste beoordeeld, met als prijs; de mannen moesten de afwas van het ontbijt doen.
Snacht’s hebben we met heel de groep in één ruimte geslapen.

De volgende ochtend na een lekker ontbijt met verse warme wentelteefjes weer de bus in richting Rotorua. Hier ben ik met een meisje uit Ierland naar de Hell’s gate Spa geweest. Dit was een natuurpark met natuurlijke warm water bronnen. Ontstaan door de vulkanische activiteiten in de omgeving. Na een wandeling door het park, zijn we voor 20 minuten in een modderbad gaan zitten. En weer als kleine kinderen met modder aan het spelen geweest.
Na 20 minuten moesten we een koude douche nemen en mochten we in een warm water mineraal bad gaan zitten. Hier hebben we het nog een goed uur uit gehouden voor we weer moesten vertrekken. Terug naar het centrum, terug naar de rest van de groep die voor een andere activiteit hadden gekozen.
De volgende dag heb ik een rustdag ingelast, en de gehele dag in het hostel aan m’n fotoboek gewerkt, zodat die nagenoeg klaar zijn zodra ik thuis ben. Zodat jullie niet allemaal 3 dagen uit hoeven te trekken om al m’n foto’s te komen bekijken.
Die avond was de baas van het hostel jarig en werd er gratis BBQ gegeven. Hier hebben we natuurlijk gebruik van gemaakt. En hebben we lekker in de binnentuin op de eerste goede lenteavond een glas wijn staan drinken.
De volgende ochtend (zaterdag 11 oktober) werden we (Ferdy, NL en Suse, Duits) op tijd opgehaald voor de Wai-O-Tapu tour.
Dit was een bustocht naar een ander park met geisers en kokende modderbaden. Na een paar kleine stops tijdens de bustocht hebben we een wandeling gemaakt door het park. (de foto van mij bij het oranje kleurige meer). En daarna hebben we ergens langs de weg nog even in een warm riviertje gezeten.
Toen we midden in de middag terug kwamen ben ik weer verder gegaan met m’n fotoboek. (Ja, daar gaat nog maar veel tijd in zitten!!)
Op zondag hebben we weer een rustige dag gehad. Ik ben met Ferdy en Suse een ronde door Rotorua gelopen. We zijn langs een heel mooi meer gelopen en daarna door een park met wederom stomende baden terug richting het centrum gelopen. In een van de parken hadden ze wat van dat warme water in een bad laten lopen en kon je lekker even uitrusten met je voeten in het warme water. Hier hebben we uiteindelijk ruim 2 uur met onze voeten in het warme water en ons gezicht in het warme lentezonnetje zitten kletsen.
Toen was het tijd om het naar rotte eieren stinkende, maar mooi en lekker warme Rotorua te verlaten. Terug de Straybus in. En die bracht ons dit keer richting Lake Aniwhenua.
We verbleven in een mooie lodge aan het meer. Hier heb ik deelgenomen aan een kookcursus. Het maken van gefrituurd brood volgens het recept van de Maori’s. Bleken uiteindelijk precies naar oliebollen te smaken. En hebben we met de bladeren van een plant een armband gemaakt.
Aan het begin van de middag werd ons getoond hoe men een maaltijd bereid in de grond. En deze maaltijd hebben we savonds lekker op kunnen eten. Lekker mals vlees, zoete aardappelen en natuurlijk ons eigen gemaakte ‘brood’.
Na het diner ging een deel van de groep nog paling vissen in het meer! Leuk om toe te kijken. Maar het was erg koud, dus ik was blij dat ik het water niet meer in hoefde.
De ochtend daarna moesten we weer vroeg in de bus zitten, om onze reis te vervolgen richting Taupo. Hier wilde een heel aantal mensen in de bus gaan skydive maar vanwege het slechte weer ging dat niet door. Hier zijn Suse, Ferdy en ik weer uit de bus gestapt, en hebben Ferdy en Suse smiddags toen het weer opklaarde toch hun skydive kunnen doen. Ik heb die middag niet veel gedaan. Heb in het hostel lekker een boek zitten lezen. Na het diner ben ik met Ferdy nog een ronde door de stad gaan lopen, en hebben we zonsondergang gekeken aan het meer.
Na 1 nachtje in Taupo zijn we op woensdag 15 okt met de bus verder gegaan naar Blue Duck Lodge.
Maar omdat de bus pas om 12.30 vertrok en we om 10 uur al moesten uitchecken hebben we de ochtend in de zon aan het meer doorgebracht.
Laat in de middag kwamen we aan bij de Blue Duck lodge. Hier werd ons door de eigenaar zijn motivatie voor het oprichten van dat bedrijf verteld. En vertelde hij over het ‘wildlife’ wat in die omgeving woonde.
Toen de zon achter de bergen was hebben we gekookt / gegeten en daarna werd er door een van de groepsleden een kampvuur gemaakt en had een ander een gitaar bij en werd er wat gezongen. Een mooie gezellige avond!! En een perfecte avond om eens rustig ergens te gaan zitten en de steren in Nieuw zeeland eens te bekijken.
Na een lekker ontbijtje in de ochtendzon zijn Ferdy, Suse en ik een wandeling gaan maken richting de Blue Duck waterval. Een erg mooie waterval! Dit was ruim een uur heen en na wat foto’s weer een uurtje terug wandelen.
Net voor de lunch waren we weer terug in de lodge. Die middag heb ik lekker in een korte broek en een hempje van de zon genoten. En nog een paar korte wandelingen door de omgeving gemaakt.
Die avond hebben we weer doorgebracht bij het kampvuur en optijd gaan slapen want de volgende dag stond er een lange wandeling op het programma.
Om 5 uur ging de wekker weer, om om 6.15 in de bus te zitten richting Tongariro Nationaal park.
Daar zijn we na wat uitleg en het huren van warmere kleding om 9 uur begonnen aan de Tongariro Alpine crossing. Dit was een wandeling van 21 km. Tijdens deze wandeling hebben we in totaal ruim 700 meter moeten klimmen naar de top van een vulkaan. Deze trip staat in de top 10 van de mooiste wandelingen van de wereld. En bijzonder was het zeker. Je loopt langs stomende vulkaan kraters, en warme stomende meren, en het andere moment loop je met je voeten in de sneeuw. En de wandeling eindigt in het regenwoud. Het hoogste punt van de wandeling lag op 1887 meter hoogte!
Om iets over half 4 waren we aan het eindpunt en werden we opgehaald door een shuttlebus die gratis bier een boord had! En dat ging er natuurlijk wel in! Eenmaal terug in het hostel hadden we onze weg naar de jacuzzi heel snel gevonden. En daar onze spieren even tot rust laten komen. Toen lekker gedoucht en ons in het restaurant getrakteerd op een grote hamburger met friet!
De volgende dag hebben we heel de dag in de straybus gezeten richting de hoofdstad Wellington.
Die zondag daarna heb ik eigenlijk niets noemenswaardig gedaan. Op maandag zijn Ferdy en ik Mount Victoria op gelopen. Dit was een berg/ heuvel van 196 meter hoog met een uitkijkpunt over de stad op de top.
En toen was het op Dinsdag tijd om het noordereiland te verlaten. En Suse in Wellington achter te laten. Zij bleef op het noordereiland om een paar maanden te gaan werken. Om 6.40u vertrok de bus naar de haven terminal. Waar we bijna 2 uur hebben zitten wachten tot we aan boord mochten. En toen nog eens 1,5 uur op de boot moeten wachten voordat we vertrokken. Maar met heel wat vertraging zijn we uiteindelijk toch na een kleine 3,5 uur varen aangekomen op het zuidereiland. De rest van de middag hebben we in de bus gezeten richting het hostel in Abel Tasman Nationaal Park.
Op woensdag 22 oktober had ik een kajak – wandel activiteit geboekt. Maar omdat ik die avond ervoor vergeten was om te vragen hoe laat we vertrokken, had ik de shuttle gemist. En bij het ontbijt concludeerde we dat het toch wel heel rustig was, dus zijn we navraag gaan doen bij de receptie. Helaas bus gemist. Maar als we binnen 5 min konden vertrekken konden we de groep nog inhalen. Want zij begonnen namelijk met de wandeling, en deze starten 50 meter vanaf het hostel. Dus we hebben snel onze spullen bij elkaar geraapt en zijn snel gaan wandelen.
Na een goed uur hadden we de groep ingehaald en hebben we de rest van de wandeling rustig met hun afgemaakt. We werden om 12.30 uur op Watering Beach verwacht. En vanuit daar zouden we met een gids terug kajakken naar het beginpunt. Een erg mooie kajaktocht waarin we het nationaal park goed vanaf het water hebben kunnen bekijken. En we hebben wat zeehonden en een wilde pinguïn kunnen spotten!
Die avond vertelde Ferdy mij dat hij de 3-daagse wandeltocht door het Abel Tasman Nationaal Park wilde gaan maken. En na heel wat wikke en wegen had ik besloten om met hem mee te gaan!
De volgende ochtend hebben we wat voorbereidingen getroffen. Campingplaatsen reserveren, materiaal huren, eten inslaan etc.. En om iets voor 12 liepen we bepakt en gezakt het nationaal park weer in. Maar nu voor een erg mooie wandeling van 60 km verdeeld over 3 dagen. Het uitzicht over de stranden en de kustlijn was echt super. Ook de campings waren nagenoeg op het strand. Dus als je dan s’ morgens wakker werd en je tent uit rolde lag je meteen op het strand! Al viel ik vaak s’ morgens pas in slaap omdat het s’ nachts echt zo ontzettend koud was. En zodra de zon op kwam werd de temperatuur in de tent al snel wat aangenamer. En normaal spring je onder een warme douche als je het koud hebt gehad. Maar dat was er niet bij. In het park waren geen douches, alleen 1 dixi per camping en een waterkraantje waar je water uit kon halen. Maar om het te kunnen drinken moest je het wel eerst minimaal 3 minuten koken. Tijdens de eerste dag en de 3e dag kwamen we op plaatsen waar we op ‘laag water’ moesten wachten voordat we een stuk van de tocht konden doen. Tijdens ‘hoog water’ zijn deze plaatsen onbegaanbaar. En moet je zwemmen. Maar dat is met een backpack op je rug niet echt een goed plan.
Op zondag hebben we aan het eind van de prachtige tocht, vanaf de laatste camping aan de andere kant van het nationaal park de watertaxi terug gepakt naar het begin punt. Terug naar het hostel voor een lekkere warme douche. Die avond zijn we bij de Fat Tui gaan eten. Volgens kenners een plaats waar je een van de beste hamburgers van NZ kunt eten. En die hadden we wel een verdient vonden we zelf. Na het eten ben ik meteen m’n bed in gedoken. En het was echt heerlijk om weer in normaal bed te liggen, maar toch had ik niet goed geslapen. God mag weten waarom.
’s Maandags vertrok de Staybus weer. Die dag zijn we naar Westport gereden. Onderweg hebben we nog een korte wandeling bij ‘cape foulwind’ gemaakt. Niet zo heel bijzonder na al dat moois wat we de dagen daarvoor gezien hadden.
In Westport hebben we gekookt en een lekker rustige avond gehad! Wederom optijd gaan slapen om die slaapachterstand proberen wat in te halen.
En toen was het alweer dinsdag 28 oktober. De dag waarop ik met de bus naar ‘Franz Josef’ gereisd ben. Onderweg hebben we nog een wandeling van 20 minuten en een van een kleine 2 uur gemaakt. Wederom niet heel bijzonder, maar aan m’n spieren voelde ik toch wel dat het niet de eerste wandeling was in dagen. Zeker berg op koste die dag wat meer moeite als normaal.
De volgende ochtend stond de ‘Heli Hike’ op de Franz Josef Gletsjer op het programma. Maar toen we om 7 uur uit bed moesten voor een loos brand alarm zagen we al dat het niet door zou gaan vanwege het slechte weer. Die dag hebben we heel de dag regen gehad. En ben ik het hostel niet uit geweest. Was erg verkouden geworden in het Abel Tasman NP dus heb die dag gebruikt om lekker bij te slapen en wat verder op te knappen. We hadden nog 1 kans om de ‘heli hike’ te kunnen doen. Maar dan moest het de volgende ochtend wel goed weer zijn, en de stray-bus chauffeur moest later willen vertrekken. Maar omdat we met 13 mensen uit de bus deze tocht wilde maken had de chauffeur weinig keus. En de volgende ochtend was het prachtig weer, dus we hadden geluk.
Om 8 u moesten we bij het kantoor zijn om in te checken voor de ‘heli hike’. Na het nodige papierwerk kregen we nog gepaste kleding en schoenen aan en waren we klaar om te vertrekken naar het helikopter platform aan de andere kant van de straat. Daar hebben we nog wat veiligheidsinstructies gekregen en waren we klaar om te vertrekken. De helikoptervlucht was maar een paar minuten. Maar wat heb je een gaaf uitzicht vanuit zo’n apparaat zeg! En het was helemaal bijzonder om met een helikopter op het gletsjerijs te landen. Eenmaal op het ijs hebben we spikes onder onze schoenen gebonden en zijn we aan de 3 uur durende wandeling over de gletsjer begonnen. Echt heel leuk en mooi. Maar foto’s zeggen in dit geval weer meer als woorden.
Na de wandeling gingen we weer terug de helikopter in terug naar het dal. En zodra we in het dal uit de heli stapte begon het te regenen. Dus we hadden wel echt heel veel geluk gehad met het weer.
Alle spullen ingeleverd in het kantoor, m’n eigen schoenen weer aan en snel de bus in. Want die stond alweer te wachten om naar Wanaka te vertrekken.
Daar kwamen we rond 19 uur aan. En toen was het eten en slapen. En de volgende dag om 10 uur weer in de bus om richting Queenstown te vertrekken.

En daar ben ik nu! De adrenaline hoofdstad van de wereld noemen ze zich zelf. En vanuit hier ga ik het uiterste zuiden nog bezoeken en dan ben ik weer voor een paar dagen terug in Queenstown voor mijn 2e skidive en nog wat andere gave activiteiten! En dan terug richting het noorden, terug naar Auckland. Maar dat komt weer in m’n volgende verhaal te staan.
En dat verhaal zal waarschijnlijk weer vanuit het koude Nederland worden geplaatst.
Want het eind van m’n avontuur is in zicht. Ik moet langzaam m’n dagen gaan plannen om zeker te weten dat ik op tijd terug in Auckland ben voor m’n vlucht. M’n vrijheid wordt langzaam iets minder. Maar dat mag de pret niet drukken. Ik geniet nog elke dag! En dat zal ik ook de laatste weken blijven doen.
Nou ik zeg het niet graag…. maar tot over een paar weekjes allemaal. Dan gaat het ‘normale’ leven weer beginnen.

Dus is jullie laatste kans om nog een reactie te plaatsen voordat ik weer thuis ben!! Zorg dat je straks vereeuwigd staat in m’n waarbenjij boek!!

Dikke knuffel vanuit Queenstown Nieuw Zeeland
Monique